ମାନସୀ ସାହୁ
ନିଦ ମାଉସୀର ଦୁନିଆ ବଣରେ
ସ୍ବପ୍ନ ବଣିକର ବଇଁଶି ଶୁଭିଲେ
କାମ ଥାଉ ବାକି ଆଖି ଯାଏ ଲାଗି
ଅଳସ ପଣରେ ଶୋଇଯିବା ପାଇଁ,
କେତେ ଅଳି ହୁଏ ଲୁହ ଢାଳି ହୁଏ
ପଲକରେ ନିଦ ସବାର ହୁଏ ||
ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ଦେଶ ପରୀଙ୍କର ବେଶ
କେତେ ଅବକାଶ ଭଳି ଭଳି ଦେଶ,
ବୁଲୁ ବୁଲୁ ରାତି କ୍ଷଣକେ ପାହେ ||
କିନ୍ତୁ..ଏବେ
ଆଉ କାହା ସ୍ବପ୍ନ ସତ କରିବାକୁ
ଆଖିର ନିଦ କୁ ଭୁଲିବାକୁ ହୁଏ
ଗୁମୁରି ହେବାକୁ, ଲୁହ ଢାଳିବାକୁ
ଶୋଇବାର ଏଠି ବାହାନା ହୁଏ ||
ନିଦ କିଏ ଜାଣେ ?
ସ୍ବପ୍ନ କିଏ ବୁଣେ ?
ନିଦ ମାଉସୀର ହାତ ଆଉଁସା
ସହସ୍ର ଯୋଜନ ଦୂରେ…..
ଜୀବନ ବିଷାଦ କଷାଘାତେ
ଆଜି ତ୍ରାହି ଚିତ୍କାର କରେ ||
ମନ ଆକାଶର ମନୁଆ ପାଗରେ
ଖେଳୁଆଳ ଜିଦ୍ ଜୁଆର ଉଠିଲେ
ଟିକି ଟିକି ହାତେ ନିଜ ଘର କରେ
ଅଫିସ୍ ଘର ପୁଣି ଗ୍ୟାରେଜ୍ କରେ
ଘର ଗଢୁଥାଏ ଗୀତ ଗାଉଥାଏ
ଗଢ଼ି ଭାଙ୍ଗିବାରେ ସନ୍ତୋଷ ଥାଏ ||
କେତେ ମନ୍ଦିର ମିଛ ସଂସାର
ମିଛେ ରାଜାରାଣୀ ମିଛ ପରିବାର
ଖେଳୁ ଖେଳୁ ସଞ୍ଜ ଗଡ଼ି ହିଁ ଯାଏ ||
କିନ୍ତୁ ଏବେ
ତିଳ ତିଳ ଜଳି ଲୁହ ଲହୁ ଢାଳି
ଘରଟିଏ କରେ, କହେ ସ୍ବର୍ଗ ବୋଲି
ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ ସ୍ବର୍ଗ ଦିଏ ବିକି,
ସ୍ବପ୍ନ ବଳି ପଡ଼େ, କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ଭିଜି
ବଞ୍ଚୁଛି ବା କିଏ? ସଞ୍ଚୁଛି ବା କିଏ ?
କୁଢ଼ କୁଢ଼ କୋହ ଅନ୍ତରେ ଜମାଇ କାଲି ପାଇଁ ବୀମା ଭରେ
ଜୀବନ ବିଷାଦ କଷାଘାତେ ଆଜି ତ୍ରାହି ଚିତ୍କାର କରେ ||
ଜୀବନ ବିଷାଦ କଷାଘାତେ ଆଜି ତ୍ରାହି ଚିତ୍କାର କରେ ||
0 Response to "ତର୍ଜମା"
Post a Comment